To był baaardzo wyjątkowy projekt. Chciałoby się powiedzieć, że super czas, a jednak po prostu trudny. Zaczynaliśmy pandemią covid, a kończyliśmy w czasie, kiedy wszyscy myśleli o wojnie w Ukrainie. Nie da się oddzielić tych bieżących spraw od naszej pracy. Dlaczego? Bo uczymy dzieci samodzielności i prawdziwego życia, które przecież ma różne barwy, w którym musimy sobie poradzić. I dzięki zaangażowaniu i aktywności poradziliśmy sobie i z zakładaniem maseczek i z zajęciami zdalnymi i z zajęciami w terenie. Bardzo wiele się nauczyliśmy i bardzo wiele doświadczenia zdobyliśmy. Wiemy też, że dzięki udziałowi w projekcie jego uczestnicy lepiej poradzili sobie w codziennym życiu, w szkole, przedszkolu czy nawet podczas rodzinnych zabaw.

Złożyliśmy ofertę na realizację kolejnych wniosków, chcemy rozwijać koncepcję pracy dostosowaną do uczestników, jakich znamy, chcemy rozwijać poczucie samoświadomości, wiedzę o sobie, aktywność w autentycznych zajęciach i wspierać je specjalistyczną terapią.

Trochę podekscytowani, trochę wzruszeni pożegnaliśmy się z Wami na uroczystym podsumowaniu, wiemy też, że jesteście gotowi, aby sprawdzać swoją wiedzę w działaniu, ale też stale – tak jak i my – musimy być aktywni i uczyć się nowych, życiowych wyzwań.

Pięćdziesiąt osób, dzieci i młodzieży, wraz z rodzicami to jest około 150 osób, a znamy też i babcie i dziadków i rodzeństwo i ciocie i wujków i nawet ulubione domowe zwierzątka. Tyle imion, rozmów, myśli. Tyle miejsc, jakie razem odwiedziliśmy – podczas niektórych grupowych zajęć online byliśmy w kilku miejscach jednocześnie. To jednak wielka umiejętność, to sukces, kolejne przed nami, obyśmy tylko mieli możliwość w spokoju i pokoju je realizować.